FEITIBJÖRN!!!

1. Men are like ........Laxatives ..... They irritate the shit out of you. 2. Men are like ....... Bananas ..... The older they get, the less firm they are. 3. Men are like. ...... Weather .... Nothing can be done to change them.. 4. Men are like ....... Blenders .... You need One, but you're not quite sure why. 5. Men are like. ..... Chocolate Bars ... Sweet, smooth, & they usually head right for your hips. 6. Men are like ....... Commercials ..... You can't believe a word they say. 7. Men are like ....... Department Stores .... Their clothes are always 1/2 off. 8. Men are like ....... Government Bonds .... They take soooooooo long to mature. 9. Men are like ...... Mascara ..... They usually run at the first sign of emotion. 10. Men are like ...... Popcorn . .... They satisfy you, but only for a little while. 11. Men are like . Snowstorms . You never know when they're coming, how many inches you'll get or how long it will last. 12. Men are like ....... Lava La

"I'd kill for a Nobel Peace Prize." "Half the people you know are below average." "42.7% of all statistics are made up on the spot." "I almost had a psychic girlfriend but she left me before we met." "How do you tell when you're out of invisible ink?" "Hard work pays off in the future, laziness pays off now." "If Barbie is so popular, why do you have to buy her friends?" "What happens if you get scared half to death twice?" "I was driving on the highway and saw a sign that said `Next Rest Stop 25 Miles,' and I thought to myself `Wow that's big.'" "saw a woman wearing a full-length fur coat. I asked her what animal it was and she said racoon. I said, my god, he must have been huge." "I wish the first word I ever said was 'quote' so right before I died I could say 'unquote" "I have a collection of seashells scattered all over the beaches of th

Ég á í dálitlu vandamáli. Þetta byrjaði allt um miðjan 9. áratug síðustu aldar, þegar fyrstu þráðlausu heimasímarnir komu á markað. Þá kom það í ljós að mér féll það mjög vel að labba og tala samtímis. Þetta fór í taugarnar á fjölskyldu minni, sérstaklega þar sem layoutið á íbúðinni var þannig að ég gekk yfirleitt í stórum hring um eldhús, borðstofu, stofu og hol og fór reglulega framhjá sjónvarpsskerminum, öðrum til ama. Ekki hefur þetta skánað eftir að maður fór að vera með gemsa á sér öllum stundum. Ég á það til að hringja í fólk, til dæmis meðan ég sit við borð á 22. Svo svarar viðkomandi, og ég stend upp og labba af stað. Þegar símtalinu lýkur er ég oft kominn langleiðina upp á Hlemm. Lít í kringum mig ringlaður eins og teiknimyndafígúra sem vaknar af minnisleysi: Hvar er ég??? Þetta kom sér vel á þeim árum sem ég bjó í London og vann við símasölu. Þá var maður oft að tala við fjármálastjóra eða forstjóra hjá einhverju fyrirtæki og þá kom sér vel að geta staðið upp og labbað út a

Jæja, hvernig líkar fólki við nýja lúkkið hjá mér? Fyrir utan að einhverjir bráserar taka því illa. Við höfum þetta svona bleikt í bili í tilefni af Gaypride. Nú er alltaf að styttast í dragkeppnina frægu, og ekki laust við að þetta lofi góðu. Það sem við höfum séð til keppenda segir okkur allavega að þetta verður mjög svo fjölbreytt. Svo er maður að frétta það að fyrrverandi keppendur séu að eipa á bloggsíðum sínum að drepast úr öfund eða eitthvað... ég nefni engin nöfn en það hljómar eins og tvær beljur sem heita sama nafni... og svarið er ekki "Huppur". Viðkomandi ku líka hafa skipað tíkinni sinni að hætta við þáttöku, maður veit ekki afhverju, en það skiptir líka engu máli. Ég varð fyrir óvenjulegu óhappi um helgina. Hélt meiraðsegja að það væri ekki hægt en svo virðist nú samt vera. Málið var að ég var á leiðinni í miðbæinn að lyfta mér aðeins upp, þá sjaldan maður lætur það nú eftir sér, og var farþegi í bíl. Svo er komið á leiðarenda og bílnum lagt í stæði, og minn op

Fyrir nokkrum árum var ég að vinna sem barþjónn á Nelly's Café. Í þá daga kostaði bjórinn á Nelly's 250kr. sem var helmingur af því sem hann kostaði annarsstaðar. Af þeim sökum kom allskonar fólk þangað inn og maður varð fljótt ýmsu vanur. Samt kom það mér gersamlega í opna skjöldu þegar einn daginn sem ég var á dagvakt, ég held að það hafi verið fimmtudagur, þá labbaði ljón inn á staðinn. Mín fyrstu viðbrögð voru að komast undan, svo ég stakk mér í hálfgerðri panik inní eldhúsið og beið þar góða stund skjálfandi á beinunum. Svo rann mér kalt vatn milli skinns og hörunds þegar ég heyrði ljónið öskra frammi. "GGRRRRer ekki hægt að fá afgreiðslu hérna?" Ég opnaði eldhúsdyrnar varlega, og sá að ljónið var sest við barinn, og búið að kveikja sér í sígarettu. Það sá mig, svo ég átti einskis annars úrkosta nema fara fram og afgreiða ljónið. "GGRRReinn bjór, takk" Og ég fikraði mig að dælunni, náði í glas og lét renna í einn bjór. Setti hann svo á borðið fyrir fr

Arsene Wenger told fans he planned to immediately replace captain Patrick Vieira with an explosive attacking midfielder. From Leeds United. Later it was explained to him that Habib Hussain, although coming from Leeds, was at the centre of last weeks suicide bomb attacks, but unable to play football for obvious reasons.

Þetta síðsumar eru menn að heimsækja fólk í gríð og erg. Að tengja hjá því nýja nauðungarbúnaðinn sem þarf til að horfa á enska boltann. Þetta er verra en afnotagjöldin hjá Ruv (sem er komið af danska orðinu "röveri") -- að minnsta kosti er maður ekki neyddur til að kaupa matarkort í mötuneytinu hjá Ruv með áskriftinni. Ég þarf tilneyddur að kaupa netþjónustu hjá skítafyrirtækinu símanum, bara til þess að geta horft á það sjónvarpsefni sem mig langar í í vetur. En svona er nú það. Sú nauðung er hjóm eitt við hliðina á hjónabandinu. Og það er nú málið. Tilfæringar á sjónvarpsmálum munu efalítið verða valdur að miklum illindum á heimilum landsins. Hér kemur eitt dæmi. Í morgun kom maður heim til mín og tengdi ADSL-sjónvarpið. Það virkar fínt. Góð myndgæði, og þó stöðvarnar séu færri en hjá Þrjúhundruðsextíuogfimmnorðurljósadigitalíslandfjölvarpinu þá eru mun færri stöðvar sem maður borgar fyrir án þess að horfa nokkurntímann á. Talandi um nauðung. Svo skrepp ég í búðir, kaup

You have no idea..............

Fyrir nokkrum árum var ég í London að vinna með íslenskum leikhópi sem var að sýna í Institute of Contemporary Arts sem er örstutt frá Trafalgar Square, við St. James's Park. Þegar síðasta sýning var búin og búið að hlaða draslinu okkar í sendiferðabíl, stakk pródúserinn upp á því að við héldum smá útipartí. Við áttum helling eftir af víni sem sendiherrann hafði rausnast til að gefa okkur, og var ákveðið að setjast í garðinum og chilla. Ég skildi við liðið, þurfti að finna stað til að leggja sendibílnum. Ók fram og aftur um göturnar í Westminster, og fann loks litla botngötu þar sem engir bílar voru í stæðunum. Fór svo og fann hina og fékk mér í glas. Eftir svona hálftíma röltum við öll aftur að götunni þar sem bíllinn var. Um leið og við gengum að bílnum komu þrír lögreglubílar vælandi inn götuna og stönsuðu hjá okkur. "Eigið þið þennan bíl?" Ég varð til svars. Já, leikhópur, vorum að klára uppí I.C.A. og erum á heimleið. "Við erum búnir að senda eftir sprengjulei

oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé oléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléoléolé

Allsvakalegar fréttir frá höfuðborginni í morgun. Byrjaði sakleysislega en varð alltaf verra og verra. Mér er samt spurn: hvernig dettur mönnunum í hug að sprengja fjórar túbustöðvar, og engin þeirra er á Northern Line?? (Þú þarft að hafa ferðast með henni til að skilja.) Fyrstu viðbrögð voru að þetta hlytu að vera fúlir Frakkar að hefna fyrir að London fékk Ólympíuleikana 2012, en ekki París. Svo fór maður að pæla í því að G8-fundurinn var auðvitað að byrja. Kannski Bono og Bob Geldof standi á bak við þetta. Svo kom þessi tilkynning fyrir stuttu: All Englishmen are qualified carpenters anyway!

Klukkan var að slá tólf á hádegi, er það ekki Miller time þegar maður er í fríi? Hljóðeffekt: pssscchht! - CRAC! - glugglugglugglugglug.... AHHHHHHHH (--rrrooop!) Maður hefði haldið að fullorðnu fólki væri treystandi fyrir einfaldri sendiferð í ríkið. En nei, um daginn þegar ég var lasinn hringdi mamma gamla í mig. Spurði hvort mig vantaði ekki eitthvað, hvort ég væri ekki ófær um að fara út úr húsi. Og ég skildi það sem: á ég að fara í ríkið fyrir þig? Og bað um að hún keypti bjór. Það sem kom var mjög áhugavert, en telst varla bjór. VEGNA ÞESS AÐ: 1) hann er bruggaður í Skælskör í Danmörku, sem segir manni að maður verði skrupskör af að drekka hann 2) hann er 7,5% alkóhól 3) það stendur BEAR en ekki BEER á dósinni Samt gerði ég tilraun til að þræla þessu oní mig í gær, með því að blanda 1 part "BEAR" á móti 2 pörtum af Egils Pilsner. Það var samt vont. Og ég vaknaði rétt fyrir tíu í morgun með hausverk. Gulu aumingjarnir mínir unnu í gær (Gin og tónik, Anna, Gin og tónik!

Af hverju fór kjúklingurinn yfir götuna? Ég á tvo kunningja. Sem eiga ýmislegt sameiginlegt, eins og aðdáunarverð hnífasett og upphandleggi sem eru kjötmeiri en bæði lærin á mér. En þeir eru líka ansi ólíkir. Sá minni er til dæmis sú manngerð sem býr á mjög fámennri plánetu. Ég kannast t.d. við tvær fyrrverandi konur hans og ég geri mér í hugarlund að hann hafi haft ámóta áhrif á líf þeirra og engisprettuplága. Á tímabili furðaði ég mig á því hvers vegna sú seinni hékk ennþá með honum, og kom með þá kenningu að hann hlyti að vera með stærsta typpi á Íslandi. En miðað við steranotkun hans undanfarin 2 ár hlýtur það að vera liðin tíð. Enda kellingin farin frá honum og í margfalt betra ástandi, andlega sem og líkamlega, en áður. Sá stærri vann einu sinni í Goða. Og þá hlýtur öll þjóðin, nei, allur hinn vestræni heimur, að vita um hvern ég er að tala. Því sögurnar hans síðan hann vann í Goða eru svo margar, og svo langar, að lögmál skammtaeðlisfræðinnar segja mér að allir hljóti að h

Rob McKenna was a miserable bastard and he knew it because he’d had a lot of people point it out to him over the years and he saw no reason to disagree with them except the obvious one which was that he liked disagreeing with people, particularly people he disliked, which included, at the last count, everybody. And as he drove on, the rain clouds dragged down the sky after him for, though he didn’t know it, Rob Mckenna was a Rain God. All he knew was that his working days were miserable and he had a succession of lousy holidays. All the clouds knew was that they loved him and wanted to be be near him, to cherish him, and to water him. He was in a bad mood. It wasn't that he was naturally predisposed to be so surly, at least he hoped not. It was just the rain which got him down, always the rain. It was raining now, just for a change. It was a particular type of rain that he particularly disliked, particularly when he was driving. He had a number for it. It was rain type

Eitt hérna... í fyrra fór ég á allsvakalega góða tónleika með Kraftwerk í Kaplakrika. Það var lyginni líkast að á sömu sekúndunni og við Beggi gengum í salinn, þá heyrðust fyrstu tónarnir í fyrsta laginu. Þetta var svona, OK, Bjössi er kominn, við getum byrjað. Í gær var þetta nokkuð svipað. Samt liðu svona 45 sekúndur frá því að við gengum í salinn í gær og þangað til Duran Duran byrjuðu. Og skýringin er þessi: (Baksviðs í Egilshöll. Meðlimir Duran Duran sitja og sötra bjórana sína. Síminn hjá Simon le Bon hringir.) SIMON: Yes, hello? RÖDD Í SÍMANUM: Yezz, helloo, zis is Ralf Schutter from Kraftwerk. Is zis Simon le Bon? SIMON: Yes, it is. Hello Ralf. RALF: I juzt vanted to let you know zat Bjössi has arrived. You can start ze concert now. SIMON: Oh, OK, thanks Ralf. (Leggur á.) OK, guys, time to start.

Fór í gær. Bara gaman. Ótrúlegt hvað gaurarnir hafa elst vel, og lögin líka. Keypti Greatest diskinn rétt fyrir kl. 7 til að hita upp. Kanónudíll, CD og DVD saman í pakka á fimmtánhundruðkall! Nokkuð vel sloppið. Ein pæling: krádið minnti mann óþægilega mikið á Traffic og D-14 í gamla daga. Ég held svei mér þá að ég hafi þekkt einhver nokkur hundruð andlit síðan þá... EN VAR ÉG EKKI EINU SINNI JAFNALDRI ÞESSA FÓLKS?!?!? Svei mér þá. Barneignir og 20 ára snakkogídýfuneysla fara alls ekki vel með sumt kvenfólk. Passaði alveg ágætlega að skjótast á barinn meðan þeir tóku lög af nýju plötunni sinni. Sem eru alveg eins og gömlu lögin, maður bara kann þau ekki. Spurning hvort það sé gott eða slæmt. Smá panik þegar ég var rétt hálfnaður með bjórinn og Save a Prayer byrjaði. Við frúin flýttum okkur svo mikið fram að ég týndi henni og náði því ekki að vanga við hið eina sanna vangalag. Oh well. Og svo fannst mér það afskaplega lélegt þegar þeir gerðu sig klára til að byrja á Make me smile, en h