Tilvitnun í "So Long and thanks for all the Fish" eftir Douglas Adams

-

Rob McKenna was a miserable bastard and he knew it because he’d had a lot of people point it out to him over the years and he saw no reason to disagree with them except the obvious one which was that he liked disagreeing with people, particularly people he disliked, which included, at the last count, everybody.

And as he drove on, the rain clouds dragged down the sky after him for, though he didn’t know it, Rob Mckenna was a Rain God. All he knew was that his working days were miserable and he had a succession of lousy holidays. All the clouds knew was that they loved him and wanted to be be near him, to cherish him, and to water him.

He was in a bad mood. It wasn't that he was naturally predisposed to be so surly, at least he hoped not. It was just the rain which got him down, always the rain.
It was raining now, just for a change.

It was a particular type of rain that he particularly disliked, particularly when he was driving. He had a number for it. It was rain type 17.

He had read somewhere that the Eskimos had over two hundred different words for snow, without which their conversation would probably have got very monotonous. So they would distinguish between thin snow and thick snow, light snow and heavy snow, sludgy snow, brittle snow, snow that came in flurries, snow that came in on the bottom of your neighbor's boots all over your nice clean igloo floor, the snows of winter, the snows of spring, the snows you remember from your childhood that were so much better than any of your modern snow, fine snow, feathery snow and snow that despite all your efforts to train them, the huskies have pissed on.

He himself had two hundred and thirty-one different types of rain entered in his little book, and he didn't like any of them.

Since he started his shift the afternoon, he had been through types 33 (light pricking drizzle which made the roads slippery), 39 (heavy spotting), 45 (drizzle that starts immediately after you wash your car), 100 (thick drops which hurt when you hit them in freefall), all the seastorm types between 192 and 213 at once, 127 (syncopated cab-drumming) and now his least favourite of all, 17.

Rain type 17 was a dirty blatter battering against his windshield so hard that it didn't make much odds whether he had his wipers on or off. He tested this theory by turning them off briefly, but as it turned out the visibility did get quite a lot worse. It just failed to get better again when he turned them back on. In fact one of the wiper blades began to flap off.

Swish swish swish flop swish swish flop swish swish flop swish flop swish flop flop flap scrape.

Ummæli

Skrifa ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Jólabjórrýni Feitabjarnar 2021

-
Mynd
  Djöfullinn danskur! Þá er enn eittt árið að renna sitt skeið á enda og ekki hefur það nú verið neitt frábært, sama hvort þú ert launaþræll hjá ferðaþjónustufyrirtæki, kennari eða hjúkka. Ef þú ert þingmaður hefur árið reyndar örugglega verið fínt því launin eru ágæt og það virðist vera búið að taka þá ákvörðun að leggja niður kosningar svo það verður bara hægt að hirða launin áfram sama hvað kemur upp úr kössunum. Enda veit enginn lengur hvað kemur upp úr kössunum, hvað þá að mönnum sé ekki bara drull. Árið hefur semsagt einkennst af vonbrigðum. Bólusetningarnar sem áttu að redda öllu stóðu ekki undir væntingum. Þríeykið sligaðist undan þyngd fálkaorðunnar og eftirlét samtökum atvinnulífsins að semja sóttvarnarreglur. Bjór hækkaði í verði. Bjór. Hækkaði. Í. Verði. Því ef það er eitthvað sem einkennir jólabjórframboð hinna íslensku brugghúsa, stórra og smárra, á þessu guðsvolaða ári, þá er það helvítis okurverðið. Bjórgerðarmenn hafa tekið til sín slagorð Alþýðusambandsins um að það s
Lesa meira

Jólabjórrýni Feitabjarnar 2022

-
Mynd
Heimur versnandi fer. Það er ekki laust við að almenningur sé pínu sleginn nú í lok þessa herrans árs tvö þúsund tuttugu og tvö. Við vorum rétt skriðin upp úr umgangspestinni með sínum takmörkunum, valdboðuðu sprautum og innilokunum. Voru fleiri en Feitibjörn sem héldu að nú tæki við betri tíð með blóm í haga? Það var nú meiri djöfuls barnaskapurinn. Hvað fengum við? Jú, eitt viðbjóðslegt stríð til dæmis. Og við klöppum okkur á bakið fyrir það hvað við séum góð að taka á móti fáeinu fólki á flótta úr þessu stríði en á sama tíma erum við enn að senda sakleysingja út í óvissuna ef þau eru öðruvísi en við á litinn og trúa á annan guð. Mjög jólalegt. Nú er meiraðsegja verið að draga fólk upp úr hjólastólum til að henda því úr landi. En við eigum ekki að kvarta, við höfum það jú svo ofboðslega gott á þessu frábæra landi, sjáiði til dæmis bara hvað það gekk vel að selja pabba fjármálaráðherrans banka? Helvítis fokking fokk. En árið er senn á enda og búðirnar fyllast af jólabjórum enn eina f
Lesa meira

Feitibjörn tekur pásu

-
 Kæru vinir Verkefnið að smakka og dæma hvern einasta íslenska jólabjór hefur vaxið með ári hverju. Feitibjörn hefur verið svo heppinn að geta reitt sig á góðra vina hjálp síðustu misserin og það hefur verið bæði gaman og gefandi. Þakklæti til frú Feitabjarnar, Koppa-Krissa og svo er það hann elsku Immagaddus. Þessi nöfn segja ykkur auðvitað ekki neitt, sem er alveg eins og það á að vera. En Immagaddus féll frá á sviplegan hátt fyrir nokkrum vikum. Hans er sárt saknað og einhvern veginn finnur Feitibjörn ekki hjá sér löngun til að fara í hina árlegu risasmökkun akkúrat núna.  Vona að þið skiljið þetta og hittumst vonandi hress að ári.
Lesa meira