Meira um dætur
Í respons til póstar Magga: Strætið var 1990. Það eru 365 lélegar uppfærslur á því á ári víðsvegar um heiminn og þó ein þeirra hafi verið í Svíþjóð gerir það ekki Gíó að snillingi.
Síðan ég flutti heim hef ég tekið upp tvo siði í leikhúsferðum mínum. Fyrst vandi ég mig á það að labba út í hléi. Svo vandi ég mig á það að vera bara heima.
En í alvöru, hvað er að í leikhúsbransa sem ræður aðallega börn fastráðinna starfsmanna? Ég þarf ekki að nefna dæmi, þau eru svo mörg. Er þörfin fyrir framþróun í íslensku leikhúsi virkilega svo lítil að við viljum sjá sama fólkið á sviðinu, kynslóð eftir kynslóð?
Síðan ég flutti heim hef ég tekið upp tvo siði í leikhúsferðum mínum. Fyrst vandi ég mig á það að labba út í hléi. Svo vandi ég mig á það að vera bara heima.
En í alvöru, hvað er að í leikhúsbransa sem ræður aðallega börn fastráðinna starfsmanna? Ég þarf ekki að nefna dæmi, þau eru svo mörg. Er þörfin fyrir framþróun í íslensku leikhúsi virkilega svo lítil að við viljum sjá sama fólkið á sviðinu, kynslóð eftir kynslóð?
Ummæli
Thank you
David